تکاندن

کاش می شد؛

از زمینی که از عشق نمناک است،

و ما غافل و بی خبر ،
از همه جا ،

برای،
رفعِ خستگی،
لحظه ای ،
آنجا ،
نشسته بودیم ؛

بر می خاستیم،
لباس امان را می تکاندیم،

و هر آنچه ،
عشق بود،

مثل ذرات ریز شن و ماسه ،

از ما جدا می شد،
بر زمین می ریخت،

وما...
سبکبار ،
آسوده،
خالی،

دنبال زندگیِ کوفتی همیشگی امان ،

می رفتیم...