نجم الدین

یکی از عارفان بزرگ ایرانی شیخ نجم الدین کبری است . او در قرن هفتم در خوارزم زندگی می کرد ،او را شیخ ولی تراش هم می گویند ،به هرکس نگاه می کرد ،از او مرشد و راهبر و ولی می ساخت ،

او به چله نشینی معتقد بود و می گفت که مرید بایستی چهل شبانه روز در خلوتی تاریک به ذکر و مراقبه بنشیند تا نوری بر دل او تابانده شود ،و هر رنگ نور یه معنی خاص می داد ،رنگ سبز ،سفید ،زرد...

فخرالدین رازی تصمیم گرفته بود با شیخ نجم الدین کبری ، ملاقات و گفتگو داشته باشد .

شیخ نجم الدین کبری از امام فخر رازی میپرسد : تو خدای را چگونه شناختی ؟او در پاسخ می گوید به صد دلیل و برهان . شیخ می گوید : دلیل و برهان برای این اقامه می شود که شک و تردید از میان برداشته شود ولی خداوند در دل بندگان خالص خود نوری تابانده است که شک و تردید در آنها راه پیدا نمی کند . در اینجا امام فخرالدین رازی از شیخ نجم الدین کبری پرسید شما چگونه خدای را می شناسید ؟ شیخ در پاسخ گفت به واردات قدسی و مشاهدات انسی .

 شیخ نجم الدین کبری برای شناختن خداوند از نور سخن می گوید و خاصیت نور نیز این است که وقتی در دل تابانده شود ، جایی برای شک و تردید باقی نمی ماند .

بی خبر...