اهلی

شازده کوچک راز اهلی کردن را می پرسد، و روباه می گوید برای اهلی کردن هر موجودی ،لازم است؛
حوصله کنی،
 اولش خیلی نزدیک نشوی، اما
به مرور 

هر روز بیشتر از دیروز،
سکوت کنی،لام تا کام حرف نزنی
چون زبان چیزی جز
یک سوءتفاهم
بزرگ نیست ،
اما اگر کسی را اهلی کردی
بدان که تا ابد نسبت به آن  
مسئولی،

باخودم می اندیشم،
 آیا ما هم اینگونه رفتار می کنیم ؟
نه ،
بخدا قسم نه
ما آن را که قصد رام کردنش را داریم
به یکباره بر خود و زندگیش هوار می شویم،
چرا؟
چون صبوری را بلد نیستیم،
چون عجولیم و می خواهیم 
زود به نتیجه برسیم؟

یا به معشوق ازلی امیدوار نیستیم،

اما یک دوست و رفیقی را می شناسم که مثل روباه ،قصه شازده کوچولو ،
صبوری رو بلد است،
آیا ما در این عالم ،کاری جز مهر ورزیدن ،داریم؟

نه نداریم،پس برای چه عجله کنیم ؟
باور کنیم که همه چیز سرجایش قراردارد،
نه بره ای از رمه گم می شود و
نه چوپانی رمه اش را فراموش می کند،

هر چیز در جای خود،قرار دارد، و اوس کریم ،حواسش به همه چیز هست،
پس تسلیم و سپاسگزار و آرام ،کنار بکشیم و بدانیم،
جز تسلیم در برابر او که بهترین است 
چاره ای نداریم.

بی خبر...