زمان بی زمان

گاهی فکر می کنم ،گذشته حال آینده فقط چند واژه هستند،واز آن معانی که قرار است برایمان تداعی کنند،تهی اند.
فکر می کنم بهتر است بگوییم
گذشته دنیایی زنده و در حال رخ دادن است
حال که حال است
و آینده را فقط در رویا می بینیم
گذشته ،حال ،آینده
جهان‌های موازی هستند که در امتداد هم در جریانند،و ما چون شناگری گیج و مبهوت ،هر از چند گاهی در یکی از این جریان‌ها شناور می شویم،
گذشته برایم نگذشته ،زنده ،پویا ،قابل لمس وجود دارد ،
ببینید ،دستم را دراز می کنم و ازدرخت حیاط مادر بزرگ پرتقالی می چینم.
یا سوار بر اتوبوس میدان جمهوری به بهارستان هستم و از پنجره به ازدحام و سرسام رهگذران نگاه می کنم.
یا صبحی زود در اداره منتظر آسانسورم که همکار سحر خیزم را می بینم که خیلی گرم با لهجه مردمان جنوب ،سلام و علیک می کند و ...
گذشته ،گرم
حال ، ولرم است گاهی سرد و گاهی گرم
و آینده سرد و مشکوک است